Elephant conservation center

De video van Mae Kom On

Time lapse van socialisation

Time lapse van het badderen

De standaard toeristen foto die iedereen verwacht 

Sunset

Yo wereld

Wat was dit cool. En gaaf. En mooi. En geweldig. We begonnen dag 1 van het olifantenkamp toen we op het busje bij het postkantoor hopten. Na een rit door de jungle van Laos   werden we afgezet bij het ECC (elephant conservation center) toen hebben we kennis gemaakt met onze gids, Mr ken. Barbie hebben we nooit gezien. Daarna hadden we tijd om in onze vrij basic maar voor ons perfecte bungalow voor de komende dagen aan te komen. Toen wandelde we met Mr Ken naar de nursery. De nursery was een plek waar verschillende olifanten, sommige met baby’s naartoe komen om te badderen. Op weg ernaartoe zagen in de verte onze eerste olifanten al 🐘! En hoorde, want ze hebben erg mooie houten bellen om hun nek. Soort koeienbellen. En toen kwamen we aan in de nursery. Daar hebben we een heerlijke picniclunch met goddelijke spring rolls gegeten terwijl we naar de olifanten keken terwijl ze badderden. Het was heerlijk ( beide betekenissen toepasbaar ). Na de lunch gingen we terug. Even wat relaxtijd, want door bergen lopen in hitte waren we nog niet aan gewend . Uitgerust gingen we kijken naar de olifanten tijdens hun etenstijd. Wij waren behoorlijk dichtbij. En ik kan maar een woord bedenken om ze beschrijven: “Awe-inspiring”. Of in het Nederlands: indrukwekkend. Ook was het heel leuk om te zien hoe de olifanten op hun eten ( bananenboom, de boomstam zelf dus 🪵)  stampen en het losmaakte met hun slurfen. Supercool🤩. Daarna gingen we kijken naar de badderenden olifanten. Het was ook heel interessant om het verschil tussen de verschillende olifanten te zien. Sommige spetterde zich compleet nat, sommige dronken alleen maar wat en bleven compleet droog. Toen hebben we het hospital bezocht. En geloof me, er bestaat niet veel interessanters dan dan de anatomie van een Proboscidea. Of wetenschappelijk gezegd, het zijn coole beessies. Het was superinterresant om te zien wat voor materialen ze gebruikte tijdens de medische verzorging van een olifant ( zelfde als mensen, maar dan veel meer) en hoe ze die gebruikten ( veel wattenstaafjes en een sprayfles). Daarna relaxtijd en een heerlijk Lao diner.

Dag Dos begonnen we, na het ontbijt, door de jungle in te lopen op zoek naar een olifant. Haar vonden we, na wat gevloek en getier omdat het brandend heet was en wij ook nog een natuurlijke isolatielaag hebben, vrij snel. En wat we toen zagen zou je niet geloven behalve als je het zelf ziet. Hierom video beschikbaar. De olifant was dus getraind om haar eigen ketting op die manier mee te slepen. Ketting klinkt vervelend, en dat is het waarschijnlijk ook. Het word door de mahouts gezien als noodzakelijk kwaad. Dan leg je ze snachts vast en dan kunnen ze grazen zonder dat ze bijvoorbeeld gewassen gaan vernietigen. Want als ze dat doen schieten de boeren hun neer. De kettingen zijn ongelooflijk lang, ik denk wel 60 meter. Ze hebben dus nog zeker wel wat vrijheid. De gids beschreef haar als “naughty”. Ik ( en mama) beschreven haar als “vrouw die geen shit pikt”. Ze wilde niet werken en luisterde naar geen man behalve als hij eten voor haar had. Dat kon  mama waarderen. Met haar liepen we naar de nursery ( wat dus gewoon een badder-en-picnic plek was) maar zodra de mahout ( de verzorgers van de olifanten, Je spreekt het uit als “ma-hoed”, niet “ma-hout”)  geen snoepjes meer had walsde de olifant ( genaamd Mae Kom On, ze hebben allemaal namen) door een bosje de andere kant op. Andere route voor haar dus. Wij gingen toen de zelf een andere brug over en gingen up close and personal kijken naar de badderende olifanten. Was even spannend toen er eentje heel erg nieuwsgierig naar ons werd maar dat ging supergoed 😁. Daarna gingen we naar de socialisation area, dat is net zoiets als het schoolplein. Ze worden dus compleet losgelaten en dan word er gekeken hoe ze onderling met elkaar omgaan zonder menselijke leiding. Tenminste, dat dacht ik. Toen we puffend aan kwamen bij het hutje was het tijd voor de socialisation om te beginnen. Alleen gebeurde er niet echt ultraveel. Ze gingen allemaal in een ander hoekje gaan staan eten en heel soms werd er wat getrompetterd. Alhoewel dat precies klinkt als wat er op het schoolplein gebeurt. Maar dan met olifanten. Het was trouwens superleuk, begrijp mij niet verkeerd. Een uurlang kijken naar olifanten terwijl ik een time lapse maak valt altijd onder “geweldig” in mijn boek. Daarna terug voor lunch met supergezellige mensen, een aantal vriendelijke Duitsers en een vogelaar die in het ECC werkte. Smiddags gelukkig weer hetzelfde als de dag ervoor. Kijken hoe ze eten, aan de gids vragen hoe ze heten en kijken hoe ze badderen en drinken. Toen brachten we weer een bezoek aan de hospital. Dit keer konden we zelfs zien hoe de olifanten worden verzorgd. We konden het zelfs live zien! Je zou denken dat schoppen of trompetteren of in ieder geval heen en weer bewegen maar nee. Mama zei dat ze zich beter dan de meeste mensen gedroegen bij een medisch behandeling. Hun ogen schoonspoelen, hun voeten schoonmaken en insmeren met crème als hun voetkussentjes zijn gekrakt, hun tanden checken door een banaan voor hun mond te houden, het was heel cool. Toen terug en weer een heerlijk en supergezellig diner. 

Dag 3 begonnen we door wakker te worden. Ontbijt, relaxen, en toen vertrokken we weer de jungle in. Dit keer gingen we kijken naar de socialisatie tussen mannetjes olifanten! Tot nu toe hadden we namelijk nog alleen maar vrouwtjes gezien. Dus met onze vogelaar Jamie als gids, die bioloog is, gingen we kijken. En laat ik zeggen, dat was wel iets interessanter dan de vrouwelijke socialisatie, want er gebeurde meer om naar te kijken. Eerst kwam de eerste. Niet echt veel socialisatie, behalve als je je verbeeldingskracht gebruikt. Toen kwam nummer 2 erbij. Ze negeerden elkaar voornamelijk, alhoewel Olifant I wel zenuwachtig werd omdat Olifant II groter was. Toen kwam Olifant de derde. Die bracht wat leven in de brouwerij. II en III waren heel erg aan het “interacten”, ze leken net vader en zoon, ondanks dat zij elkaar niet kenden! Nadat I II en III even hadden gegeten werd het interessant. Want I en III ( III was erg jong) wilden ook samen gaan “interacten”! Alleen II wilde alle aandacht voor zichzelf dus hij liet dat niet gebeuren. Dit alles was superinteressant, want tot nu toe dachten mensen dat mannelijk olifanten in hun pubertijd werden verstoten en daarna niks sociaal deden behalve kleine olifantjes maken. In tegenstelling tot bij mensen klopt dit bij olifanten dus niet! Na dit gingen we…🥁🥁🥁 lunchen. Daarna weer hetzelfde als dag Dos, kijken hoe de olifanten aten en baden, en weer naar de hospital om de behandelingen te bekijken. Dit keer kwam er eentje met een ontstoken wond die niet wilde helen. Toen de dokter er een stukje bot uit trok was het, geloof het of niet, erg goed nieuws. Want het zou goed kunnen dat dat stukje bot ervoor zorgde dat de wond niet heelde. Na de hospital gingen we weer dineren, dit keer zonder de Duitsers want die moesten die middag weg. Wij waren, voor zover het kan in zo een omgeving, droef. Franse toeristen zijn lang zo leuk niet. Mieren in de douche door fruitshampoo. En dan gillen bij spinnen. Seriously 🙄

Dag Si moesten we helaas al weg. Gelukkig hadden we nog een halve dag waarin we nog leuke dingen konden doen. We kregen de kans om nog een mannetjesolifant in het wild te zien. We zeiden meteen ja. Het was wel best wel een hike maar zodra we er kwamen was het het helemaal waard! Het was een supermooie olifant met een gebroken poot die erg gewend was aan mensen en supernieuwsgierig. Die volgden we terug. Andere olifanten die de ketting niet met hun slurf dragen trekken hem gewoon met hun poot mee. Toen ik naar die ketting keek was het alsof een 50 meter lange ratelslang de olifant volgde. Heel grappig, ondanks dat ik er 2 keer over struikelde. Gelukkig viel ik niet 😄. We hebben daar gekeken terwijl hij in het bos graasde ( ‘dat is nou een blije olifant’). We moesten helaas naar een uurtje al terug. Na de lunch mochten we me de boot en na de boot met een busje terug gebracht naar Luang Prabang. Het was vrij rustig in het busje, ondanks de extreem enthousiaste driver 🏎️ 💨. Ik denk dat iedereen bezig was zich goed vast te houden. Toen in Luang Prabang een tuktuk 🛺  gechefd en toen naar ons hotel waar we eerder ook al zaten. We werden als familie begroet. En hier zitten we nu

Live long and prosper 🖖 

-kick de olifantenboekenschrijver