Australië deel 4: the return of the east coast
Yo wereld
Er is een hoop gebeurd. 5000 kilometer in 10 dagen. Nog 2 fishing charters, goede roadhouses, grote stad, iets wat volgens een Google maps review een “ nogal grote steen “ is, een ondergronds hotel, het einde van onze eerste grote loop, de back’o bourke, letterlijk, een hele goede airBnB en een deja vu met walvissen en wind.
Laten we eerst de 2 charters tackelen, 1 in Darwin en 1 net buiten ( voor Australische standarden( 1.30 uur)) Darwin. We begonnen in Katherine, nadat we de Kimberley over zijn gegaan ( die blog komt eraan, in chronoönlogische volgorde) eindigden we in Katherine, een stad die voor de outback groot was ( 2 tackle stores! ). Vanaf daar gingen we naar Dundee beach, de locatie voor onze eerste charter. Ik had veel hoop en verwachtingen. En ik werd ( bijna ) niet teleurgesteld.
Om de dag te beginnen zijn we na een tijdje varen en even trollen ( grote spanish mackerel door iemand anders binnengehaald ) geankerd. En na wat frustratie in het begin begon het feest. Het begon met wat minder bijzondere, maar toch hard vechtende voor hun grootte, spanish flags. Relatief kleine vissen in de snapper familie. Daarna heb ik mijn eerste medium sized tricky snapper ( zelfde soort als foto ) gevangen, die heel lekker zijn. Rond die tijd begon aan de andere kant van de boot de golden snappers ( een van de vissen die ik graag wou, grote oranje snappers die lekker zijn maar stoppen met bijten zodra er eentje ontsnapt ) de boot in te komen. Veel. Terug aan de MamaKick kant van de boot gebeurde er ook wat dingen . Ik had een erg grote tricky ( foto ) gekregen en mama een tuskfish ( foto ). En toen sloeg plotseling mijn hengel bijna doormidden, en de reel begon te smelten. Na het gevecht van mijn leven heb ik een hele grote Golden Trev binnengekregen ( foto ). Dus dat was ( to say the least ) leuk. Daarna weer terug naar de kust en bijkomen van een geweldige dag vissen.
Charter numero dos, was in Darwin zelf, de Metropolis waar onze reis zou eindigen ware het niet voor ene competitie die maar 5000 kilometer omrijden zou zijn. Het was een priveochtend in de Harbour, die focuste op “soft plastic” ( doet zijn naam een eer aan, een soort squishy plastic in de vorm van een klein visje ) vissen, wat geweldig cool was. Ik had veel aanbeten maar ik kreeg ze niet aan de lijn, wat een tikje frustrerend was ():-) maar waar mama gelukkig wel een queenfish en wat mooie Trevs aan boord heeft gekregen. Het was een geweldige ochtend met een briljante gids die ons enorm veel heeft geleerd.
Ook hebben we een geweldig wildlife park gehad in Darwin. Mijn vinger zijn moe dus zie foto’s ;D.
Daarna kwamen we in Kakadu National park, een snikheette maar supercoole plek waar ze hele coole cruises in de ochtend runnen. We hebben enorm veel geleerd en veel genoten van crocs en kingfisher is bij de sunrise. Dankjewel Kakadu
Na een goede roadhouse onder en toen eindelijk Alice springs kwamen bij Uluru. Dit was 3 dagen rijden. Uluru, als ik het in een woord kan uitleggen, fascineert. Ik weet het, nogal poëtisch van de “yo wereld” jongen, maar dat is wel het juiste woord. Als je het zo boven je uit ziet torenen, tijdens een zonsondergang, snap je waarom het voor de Aborigines heilig is. We hebben daar voornamelijk Australië’s een na grootste monolith ( catchy ) zitten kijken en genoten van de verfijnde uitback.
2 dagen later:
Ik zit naar de eindeloze weg voor ons te staren en vraag me af hoe ver het nog is. Opeens zoemt er een stoffig bord voorbij: coober pedy, 711 km. ‘We zijn er bijna’ mompelt mama. Coober pedy, de aboriginal naam voor “ blanke man zijn grot”, is de enige plek in de wereld met een ondergronds hotel, waar wij in hebben verbleven. Het was een stuk comfortabeler dan je zou verwachten van een grot, want het was een grot met airco, warme douche en tv. Voor ons hemelse luxe.
Port Augusta. 4 maanden sinds we daar zijn geweest. Wow wat is er veel in die tijd gebeurd. Maar nu aan het einde van onze WA lap, zijn we weer in PA. En wat doe je op zo een moment? De hele dag tv quizes kijken natuurlijk!
Outback. Wat betekent dat eigenlijk? De leegheid van woestijn, gevuld met bomen maar toch op het eerste gezicht levenloos? Rood stof wat overal in komt? Meer dode Kangaroos in 1 dag dan ik in 6 maanden levenden heb gezien? Samen met mama extreem valse Neil Diamond karoake doen? Ik dacht dat ik na de Nullarbor, Kimberley en Uluru de outback wel kende. Toch was outback NSW weer iets anders. Bijvoorbeeld Bourke, wat bekend staat puur omdat het zo afgelegen is, of Broken Hill, waar we langs de Royal flying doctor service museum zijn gegaan. Of de verassend goede cafés, waar we de espresso haalden die mama meer nodig had dan ons busje benzine nodig had. Een fijn, onbekend stuk van aussie.
Steden. 3 woorden: culture shock galore! Het voelde als een soort India Bangkok transitie. We zijn geëindigd in Maryborough, een plek met een legendarische airBnB, briljante hosts, prachtige plek, veel birding etcetera, en weer de eerste tackle store in 2500 kilometer. Weer bijkomen en chillen in de ochtenden met een ( niet overdreven ) 180 cm tv. Zoals ze hier zeggen, happy days!
En toen Hervey bay. Waar we gepland waren om met bultruggen te zwemmen. Maar een dag voordat we kwamen werden we gebeld dat we enorm grote golven en veel wind als forecast hadden. Iedereen die over Exmouth heeft gelezen krijgt een enorme deja vu. Na wat Nederlandse vloeken over zuid Queensland te horen galmen zijn we dan maar gaan mini golfen. En die avond ben ik ook een blog gaan schrijven. Diegene die je nu in je handen heb
-LLAP🖖
-kick woods
Comments
Post a Comment